 |
| Ο άνθρωπος οφείλει να φυτέψει τουλάχιστον ένα δέντρο. Να γεννήσει τουλάχιστον ένα παιδί. Να γράψει τουλάχιστον ένα βιβλίο. Έλλη Αλεξίου 1894-1988 Ελληνίδα πεζογράφος |
Όπως είπε η πεζογράφος Έλλη Αλεξίου "Ο άνθρωπος οφείλει να φυτέψει τουλάχιστον ένα δέντρο. Να γεννήσει τουλάχιστον ένα παιδί. Να γράψει τουλάχιστον ένα βιβλίο."
Οι αρχαίοι υμών πρόγονοι έλεγαν ότι «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Ήταν Οκτώβριος του 1988, όταν μαθητής της τρίτης Γυμνασίου στο Σοχό, ο καθηγητής μου Μπαρτσόκας Παναγιώτης, ενόψει του εορτασμού της επετείου της 28ης Οκτωβρίου, μας ανέθεσε ως εργασία να πάρουμε συνέντευξη από κάποιον συγγενή μας, που πήρε μέρος στον πόλεμο του 40΄. Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία αυτού του βιβλίου, πήρα την πρώτη μου συνέντευξη από τον πρώτο ξάδερφο της γιαγιάς μου Σωτηρίτσας, Δημητρό Γραμματόγλου που πήρε μέρος στον πόλεμο. Από τότε αρχίζει το δικό μου ταξίδι στο όνειρο, της καταγραφής της λαογραφίας και της ιστορίας του τόπου μου και των ανθρώπων του. Με ένα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι στην αρχή και με ένα μαγνητοφωνάκι και μια κάμερα στην συνέχεια…. Το όνειρο αυτό, έγινε πραγματικότητα, άλλωστε «τα γεγονότα ήταν κάποτε όνειρα».
Οι αρχαίοι υμών πρόγονοι έλεγαν ότι «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Ήταν Οκτώβριος του 1988, όταν μαθητής της τρίτης Γυμνασίου στο Σοχό, ο καθηγητής μου Μπαρτσόκας Παναγιώτης, ενόψει του εορτασμού της επετείου της 28ης Οκτωβρίου, μας ανέθεσε ως εργασία να πάρουμε συνέντευξη από κάποιον συγγενή μας, που πήρε μέρος στον πόλεμο του 40΄. Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία αυτού του βιβλίου, πήρα την πρώτη μου συνέντευξη από τον πρώτο ξάδερφο της γιαγιάς μου Σωτηρίτσας, Δημητρό Γραμματόγλου που πήρε μέρος στον πόλεμο. Από τότε αρχίζει το δικό μου ταξίδι στο όνειρο, της καταγραφής της λαογραφίας και της ιστορίας του τόπου μου και των ανθρώπων του. Με ένα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι στην αρχή και με ένα μαγνητοφωνάκι και μια κάμερα στην συνέχεια…. Το όνειρο αυτό, έγινε πραγματικότητα, άλλωστε «τα γεγονότα ήταν κάποτε όνειρα».
"Είναι πολύ όμορφο να ζούμε το παρόν και να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Είναι όμως πάντα απαραίτητο να στρέφουμε το βλέμμα μας και προς τα πίσω, να μαθαίνουμε το παρελθόν μας και να γνωρίζουμε τις ρίζες μας, αν θέλουμε να ξέρουμε “ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια και πού βαδίζουμε”. Γιατί λαός που παραμελεί την Παράδοσή του και ξεχνά τις ρίζες του χάνει κάποτε και την ταυτότητά του.
Όταν το 2006 ίδρυσα τον Λαογραφικό Μορφωτικό Σύλλογο Κρυονεριτών και στην συνέχεια την εφημερίδα το Κρυονέρι και τώρα το βιβλίο αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, το έκανα με την ελπίδα, να αποκτήσουμε οι Κρυονερίτες έναν κοινό «σκληρό δίσκο μνήμης», μια Κιβωτό που μέσα τις θα είναι καταγραμμένη η Ιστορία μας, ο πολιτισμός μας, τα ήθη, έθιμα και οι παραδόσεις μας, όχι γενικά των Ποντίων, των Θρακιωτών, των Βλάχων, αλλά των Κρυονεριτών Ποντίων, των Κρυονεριτών Θρακιωτών, των Κρυονεριτών Βλάχων. Γιατί πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω, ότι μέσα από αυτή την διαδικασία θα γνωρίσουμε καλύτερα και την ιστορία, γενικά γιατί αυτός γνωρίζει τον εαυτό του έχει δηλαδή αυτογνωσία, -πατριδογνωσία στην περίπτωση μας- αντιλαμβάνεται καλύτερα και τους άλλους και τον κόσμο γύρω του.
Το Ανατολικόθρακιώτικο στοιχείο μαζί με το Ποντιακό και το Βλάχικο στοιχείο μπολιάστηκαν στον κορμό της Μακεδονικής Γης. Όταν όλα αυτά τα στοιχεία «παντρεύτηκαν» από την ιστορική συγκυρία που τους έσμιξε σε αυτή την γη που σήμερα είναι η ιδιαίτερη πατρίδα και το σημείο αναφοράς των απανταχού Κρυονεριτών. «Παντρεύτηκαν», ήθη, έθιμα, παραδόσεις, η λαλιά και οι γεύσεις, ο λαϊκός πολιτισμός των τριών αρχέγονων κλάδων της Ελληνικής Φυλής που συναντήθηκαν ταυτόχρονα στον χρόνο και τον τόπο. Έδωσε, στις νέες γενεές Κρυονεριτών, το χαρακτηριστικό πολιτισμικό και πολιτιστικό τους «προφίλ» τους, ένα μωσαϊκό διαφορετικών χαρακτηριστικών, το Ανατολικόθρακιώτικο, το Ποντιακό και το Βλάχικο στοιχείο που αποτελούν σήμερα καλοβαλμένες ψηφίδες στο πολιτιστικό μωσαϊκό του τόπου μας.
Το πόνημα αυτό είναι μια προσπάθεια, περιήγησης, με κείμενα, έγγραφα και εικόνες στην Ιστορία, την Λαογραφία και τον Πολιτισμό του τόπου μας και των ανθρώπων του. Ο Λαογραφικός Μορφωτικός Σύλλογος Κρυονεριτών, σε πείσμα του καιρού της παγκοσμιοποίησης, που επιβάλλει την συρρίκνωση του παραδοσιακού την καταστολή του εθίμου και του λαογραφικού πλούτου, προσπαθεί να καταγράψει και να διάσωση όλα αυτά τα συστατικά στοιχεία που διαμόρφωσαν στο πέρασμα των χρόνων την ψυχοσύνθεση των Κρυονεριτών και να βοηθήσει την γενιά μας να γνωρίσει καλύτερα τον Λαϊκό του Πολιτισμό και την Ιστορία του τόπου του και των ανθρώπων του, αλλά και να παραδοθούν ακέραια στις επόμενες γενεές Κρυονεριτών.
Αφιερώνεται σε όλους τους Κρυονερίτες, τους ανθρώπους εκείνους, που το Κρυονερι είτε είναι η γη των προγόνων τους, είτε η γενέθλια γη, είτε η γη των απογόνων, "χρωστάμε σὲ άσους ήρθαν, πέρασαν, θὰ ᾿ρθούνε, θα περάσουν.... " . Η πολιτιστική μας κληρονομιά είναι η καλύτερη επένδυση, τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον της πατρίδας μας. Πρέπει, οπωσδήποτε σήμερα , να δώσουμε μέλλον στο πολιτιστικό μας παρελθόν. Γιατί αύριο θα είναι πολύ αργά." Απόσπασμα από το βιβλίο "Κρυονέρι ….. στα ίχνη του χθες και του σήμερα".
Το Ανατολικόθρακιώτικο στοιχείο μαζί με το Ποντιακό και το Βλάχικο στοιχείο μπολιάστηκαν στον κορμό της Μακεδονικής Γης. Όταν όλα αυτά τα στοιχεία «παντρεύτηκαν» από την ιστορική συγκυρία που τους έσμιξε σε αυτή την γη που σήμερα είναι η ιδιαίτερη πατρίδα και το σημείο αναφοράς των απανταχού Κρυονεριτών. «Παντρεύτηκαν», ήθη, έθιμα, παραδόσεις, η λαλιά και οι γεύσεις, ο λαϊκός πολιτισμός των τριών αρχέγονων κλάδων της Ελληνικής Φυλής που συναντήθηκαν ταυτόχρονα στον χρόνο και τον τόπο. Έδωσε, στις νέες γενεές Κρυονεριτών, το χαρακτηριστικό πολιτισμικό και πολιτιστικό τους «προφίλ» τους, ένα μωσαϊκό διαφορετικών χαρακτηριστικών, το Ανατολικόθρακιώτικο, το Ποντιακό και το Βλάχικο στοιχείο που αποτελούν σήμερα καλοβαλμένες ψηφίδες στο πολιτιστικό μωσαϊκό του τόπου μας.
Το πόνημα αυτό είναι μια προσπάθεια, περιήγησης, με κείμενα, έγγραφα και εικόνες στην Ιστορία, την Λαογραφία και τον Πολιτισμό του τόπου μας και των ανθρώπων του. Ο Λαογραφικός Μορφωτικός Σύλλογος Κρυονεριτών, σε πείσμα του καιρού της παγκοσμιοποίησης, που επιβάλλει την συρρίκνωση του παραδοσιακού την καταστολή του εθίμου και του λαογραφικού πλούτου, προσπαθεί να καταγράψει και να διάσωση όλα αυτά τα συστατικά στοιχεία που διαμόρφωσαν στο πέρασμα των χρόνων την ψυχοσύνθεση των Κρυονεριτών και να βοηθήσει την γενιά μας να γνωρίσει καλύτερα τον Λαϊκό του Πολιτισμό και την Ιστορία του τόπου του και των ανθρώπων του, αλλά και να παραδοθούν ακέραια στις επόμενες γενεές Κρυονεριτών.
Αφιερώνεται σε όλους τους Κρυονερίτες, τους ανθρώπους εκείνους, που το Κρυονερι είτε είναι η γη των προγόνων τους, είτε η γενέθλια γη, είτε η γη των απογόνων, "χρωστάμε σὲ άσους ήρθαν, πέρασαν, θὰ ᾿ρθούνε, θα περάσουν.... " . Η πολιτιστική μας κληρονομιά είναι η καλύτερη επένδυση, τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον της πατρίδας μας. Πρέπει, οπωσδήποτε σήμερα , να δώσουμε μέλλον στο πολιτιστικό μας παρελθόν. Γιατί αύριο θα είναι πολύ αργά." Απόσπασμα από το βιβλίο "Κρυονέρι ….. στα ίχνη του χθες και του σήμερα".
Αλέξανδρος Θ. Χουβαρδάς
