Εκδρομή στην Τουρκία 26– 27 Ιουνίου 2010. Ένα οδοιπορικό-προσκύνημα στις αλησμόνητες πατρίδες της Ανατολικής Θράκης
Μία επίσκεψη στις αλησμόνητες πατρίδες των παππούδων μας και των γονιών μας, είναι χρέος τιμής. Έτσι ο Λαογραφικός Μορφωτικός Σύλλογος Κρυονεριτών το διήμερο του Σαββάτου και της Κυριακής 26-27 Ιουνίου 2010 πραγματοποίησε προσκυνηματική εκδρομή που μας έφερε σε επαφή με το παρελθόν, Γνωρίσαμε από κοντά το Ιντζεκιοι-Λεπτοχώρι, το Σιμιτλί. την Κασταμπολη το Αυδήμι τους τόπους καταγωγής των Θρακιωτών Κρυονεριτων. Η εκδρομή ήταν μια συνάντηση με το παρελθόν. Μία συνάντηση με τον τόπο, και την ζωή των προγόνων μας.
Οι 45 εκδρομείς από το Κρυονερι είναι μερικοί από τους πολλούς Έλληνες που τα τελευταία χρόνια επισκέπτονται στην Τουρκία, εν είδει προσκυνήματος τις πατρογονικές τους εστίες. «Πήγαμε για να δούμε από κοντά τον τόπο όπου έζησαν και μεγαλούργησαν οι πρόγονοί μας, οι παππούδες και προπαππούδες μας». Εκεί που ζούσαν μέχρι πριν από 88 χρόνια, όταν με την Συνθήκη της Λοζάννης. στο πλαίσιο της ανταλλαγής των πληθυσμών, έφυγαν για την Ελλάδα. Εξακόσιες εβδομήντα χιλιάδες Οθωμανοί εγκατέλειψαν πόλεις και χωριά στη Βόρεια Ελλάδα, την Ήπειρο και την Κρήτη και 1.650.000 Έλληνες ξεριζώθηκαν από τη Μικρά Ασία και κατέφυγαν στην Ελλάδα τις ταραγμένες εκείνες εποχές. Τα χρόνια πέρασαν, οι γενιές εκείνες έφυγαν, κληροδότησαν όμως στους νεότερους και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου τη νοσταλγία.
Έντονα συναισθήματα
Ένας από τους ηλικιωμένους εκδρομείς, στο Ιντζεκιοι, στέκεται και αγναντεύει το τοπίο. Το πρόσωπό του είναι ανέκφραστο, αλλά μπορείς να μαντέψεις τι σκέφτεται απ’ τα κατακόκκινα από τη συγκίνηση μάτια του και το πυρετώδες βλέμμα.
Δεν κατάφερε να βρει το Σπίτι της οικογένειάς του, πάτησε όμως τα χώματα του χωριού τους . «Αισθάνομαι σαν να επέστρεψα σπίτι μου. Θα μπορούσα να μείνω για πάντα εδώ. Είμαι ενθουσιασμένος και ταυτόχρονα μου ’ρχεται να βάλω τα κλάματα, σαν να βλέπω τον πατέρα μου να τριγυρίζει ακόμα εδώ», είπε.
Με την εκδρομή μας αυτή -τη δεύτερη μέσα σε 27 χρόνια μια και η πρώτη το 1983 όπου συμμετείχε και ο παππούς μου Αλέκος που έφυγε από κοντά μας το 1992-κρατάμε ζωντανές και πρέπει να κρατάμε ζωντανές τις μνήμες εκείνης της πρώτης πατρίδας των προγόνων μας.
Είναι πάντα απαραίτητο να στρέφουμε το βλέμμα μας και προς τα πίσω, να μαθαίνουμε το παρελθόν μας και να γνωρίζουμε τις ρίζες μας, αν θέλουμε να ξέρουμε “ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια και πού βαδίζουμε”.
Αλέξανδρος Θ. Χουβαρδάς.
Πρόεδρος Λαογραφικού Μορφωτικού Συλλόγου Κρυονεριτών.
